“Dervişlerin yoluna cân kurban
Âşıkların yolunda hayat seyrân
Nakşeyler ruhumuzda hep ân
Eşiğinde, doruğunda O’nu ân…

Gönül Dağları’na uzansak birlikte
Kapılar açılsa, yürüsek gönlümüzce
Bildikçe çözülmeyen düğümlerince
Çözdükçe düğümlenen bilişlerce…

Sorsak bizi, bize, bizden, bizce
Bulsak O’nu, O’ndan, O lûtfeyledikçe
Düşlesek dâne dâne, ince ince…
Kavuşur denizler, uzay uzay göklere…

Doğacaksın sonsuza bir gönülden
Aşacaksın âlpleri, yıldızları yeniden
Soracaksın gönüllere “neden?”
Müsebbîbe ulaşmaktır bâden…”

Mustafa Kemâl İZGİ